WORLD
Επισκεπτόμαστε τα χωριά Στεμνίτσα και Δημητσάνα και εξερευνούμε την ορεινή Αρκαδία.
Πέτρινα αρχοντικά, βυζαντινές εκκλησίες, πυκνά δάση και στο βάθος το άκουσμα του Λούσιου ποταμού: αυτά είναι τα στοιχεία, που συνθέτουν την πρώτη εικόνα της Ορεινής Αρκαδίας. Τα σημαντικότερα χωριά της, η Στεμνίτσα και η Δημητσάνα, στέκονται αγέρωχα πάνω από τον ποταμό σε υψόμετρο 1.080 μέτρων και μας περιμένουν για μεγάλους περιπάτους στα λιθόστρωτα καλντερίμια τους, για εκπαιδευτικές επισκέψεις στα αξιοθέατα της περιοχής, αλλά και για φυσιολατρικές εμπειρίες στο φαράγγι του Λούσιου ποταμού. Μετά από αυτά, δεν μπορούσαμε να πούμε όχι σε μία ακόμα εξερεύνηση και πήγαμε κατ’ευθείαν στη πηγή. Το iTravelling.gr ταξίδεψε λοιπόν μέχρι την Ορεινή Αρκαδία.
Η κοσμοπολίτικη Δημητσάνα
Το ταξίδι μας ξεκινά από την Αθήνα με κατεύθυνση προς την Δημητσάνα. Παίρνοντας το δρόμο της Ιονίας Οδού φτάσαμε σε 2.5 ώρες (225 χλμ) στον προορισμό μας χωρίς ταλαιπωρία. Μία στάση στη Βυτίνα επιβάλλεται για ανασύνταξη δυνάμεων και φωτογραφιών. Ο καιρός είναι συννεφιασμένος και η ομίχλη, που εμφανίζεται κατά τόπους κάνει ακόμα πιο ατμοσφαιρικό το ταξίδι μας στην Ορεινή Αρκαδία.
Ο τελικός προορισμός είναι κοντά, από την στιγμή που αχνοφαίνονται τα πρώτα κτίσματα της Δημητσάνας. Η γέφυρα της Δημητσάνας μαγνητίζει τα βλέμματα προσελκύοντας πλήθος κόσμου για μία πανοραμική φωτογραφία της περιοχής. Η λιθόστρωτη πλατεία με τη βρύση αποτελεί την αφετηρία της «ορειβασίας» στην καρδιά της κωμόπολης.
Πατροπαράδοτα πέτρινα σπίτια και πληθώρα καταστημάτων σε περιμένουν στο κέντρο της Δημητσάνας με θέα το φαράγγι του Λούσιου. Σημείο συνάντησης αποτελεί το ρολόι του χωριού, το οποίο τυγχάνει να είναι ανάμεσα σε δύο υπερδυνάμεις της σύγχρονης εποχής –Αστυνομία και Τράπεζα- καταστρέφοντας κάπως έτσι τη γραφική υπόστασή του. Η περατζάδα όμως, που ακολουθεί, θα σε αποζημιώσει. Αφού δυσκολευτείς αρκετά να δεις ποιο μαγαζί θα σε φιλοξενήσει για φαγητό ή καφέ, το τέλος του δρόμου σου επιφυλάσσει δύο εκπλήξεις! Πυκνά δάση κατεβαίνουν αγκαλιάζοντας την άσφαλτο δείχνοντάς σου το δρόμο για το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης.
Μπαρούτι, νερό και ιστορία
Το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης αποτελεί χορηγία της Τράπεζας Πειραιώς και παρουσιάζει την πορεία εκμετάλλευσης του νερού κατά την προβιομηχανική εποχή. Οι κάτοικοι της Δημητσάνας ήταν ανέκαθεν δραστήριοι. Φημισμένοι έμποροι αλλά και τεχνίτες χάρισαν στην κωμόπολη τους αίγλη και πλούτο. Η πυριτιδοποιία έπαιξε καταλυτικό ρόλο, τόσο για την κατασκευή όπλων και πυρομαχικών κατά την Επανάσταση του 1821, όσο και για την ανάπτυξη της περιοχής.
Μέσα σ’ ένα καταπράσινο τοπίο με τρεχούμενα νερά γυρίζουμε πίσω στο χρόνο και ζούμε για λίγο στο σπίτι του μυλωνά παρατηρώντας το μύλο και το ρακοκάζανο, που στήνονταν μετά τον τρύγο για την παραγωγή τσίπουρου από τα στέμφυλα. Περνάμε από γραφικά γεφυράκια για να δούμε το βυρσοδεψείο, το οποίο χωρίζεται σε δύο ζώνες για τα αντίστοιχα στάδια επεξεργασίας των δερμάτων.
Στη συνέχεια της ξενάγησής μας συναντούμε τη φυσική δεξαμενή, που καταλήγει στον μπαρουτόμυλο. Με οπτικοακουστική παρουσίαση μπαίνουμε στο κλίμα, ενώ ο υπεύθυνος του μουσείου θέτει σε λειτουργία τον πραγματικό μπαρουτόμυλο, ο οποίος έχει «συνταξιοδοτηθεί» από το 18ο αιώνα.
Διαμονή στο απέραντο πράσινο
Κάπου εδώ η ξενάγηση τελειώνει και μας περιμένει το Koustenis Village Hotel Resort για ξεκούραση. Το 3 αστέρων ξενοδοχείο μας υποδέχτηκε σε ένα από τα γραφικά και πλήρως εξοπλισμένα δωμάτια του, με θέα το φαράγγι του Λούσιου. Σε μία μεγάλη έκταση, τα δωμάτια και οι σουίτες μας βάζουν στο κλίμα της περιοχής με προσεγμένη διακόσμηση από πέτρα και ξύλο, ενώ το παραδοσιακό τζάκι του σε προ(σ)καλεί να το ανάψεις. Το εστιατόριο του ξενοδοχείου διαθέτει πλούσιο μενού με ιδιαίτερα πιάτα ακόμα και για τους πιο απαιτητικούς. Όσο η νύχτα πέφτει, η Δημητσάνα σφύζει από ζωή.
Η επόμενη ημέρα μας βρίσκει καθ’οδόν για το φαράγγι του Λούσιου. Η ανέγγιχτη ομορφιά και τα κιτρινισμένα πια δέντρα, που διαδέχονται τα πράσινα τοπία, συνθέτουν ένα σκηνικό μαγικό. Από μακριά ακούγεται το τρεχούμενο νερό προειδοποιώντας μας πως κάπου εδώ πρέπει να εγκαταλείψουμε το τετράτροχο και να ξεκινήσουμε τον περίπατο.
Εξερεύνηση στον ποταμό Λούσιο
Τι να πρωτοπείς για το θέαμα, που αντικρίζεις! Κρυστάλλινα νερά, γαλαζοπράσινα χρώματα, δέντρα που βουτούν κυριολεκτικά στο νερό και ιστορία. Τα αρχαία απομεινάρια της Γόρτυνας συναντούν τις βυζαντινές εκκλησίες και το ποτάμι του Λούσιου σε προκαλεί ακόμα για βουτιές στα παγωμένα νερά του. Η ήρεμη ομορφιά του σε παρασύρει -κυριολεκτικά και μεταφορικά- στην άγρια ορμή του στο τέλος του δρόμου, εκεί που τα βράχια του κόβουν την πορεία και εκείνο ξεσπά. Εάν είσαι λάτρης του rafting, δεν πρέπει να αντισταθείς και να ξεκινήσεις την υδάτινη εξερεύνηση. Για τους υπόλοιπους, τα μονοπάτια που διαθέτει το φαράγγι, δεν είναι εύκολα προσβάσιμα, αλλά αξίζουν τον κόπο και την προσοχή! Λίγο σκαρφάλωμα, αλλά το θέαμα σε ανταμείβει.
Συνεχίζοντας τον περίπατο στα μονοπάτια του Λούσιου βρίσκεσαι αντιμέτωπος με την θρησκεία. Πολλές οι εκκλησίες και ακόμα περισσότερα τα μοναστήρια στο διάβα σου (Αγ Ανδρέας, Παλαιά Μονή Φιλοσόφου, Ιερά Μονή Καλαμίου). Με ανηφορική πλέον κλίση φεύγουμε από τον ποταμό και πάμε να κατακτήσουμε την κορυφή ή έστω μέχρι εκεί που θα αντέξουμε.
Το μοναστήρι του Τίμιου Προδρόμου είναι ο στόχος μας. Σε μια κατάφυτη περιοχή, εκεί όπου θα συναντήσεις ροζ, μωβ και κόκκινα δέντρα ανάμεσα στα κλασσικά πράσινα, εκεί που γάιδαροι αλλά και πρόβατα σε κοιτούν ως εισβολέα, εκεί θα μπορέσεις να δεις την πραγματική δύναμη της φύσης. Ο ορίζοντας ζωγραφίζεται μπροστά σου και εσύ μπορείς να νιώθεις τυχερός, που αντικρίζεις αυτό το θέαμα.
Στη συνέχεια το μονοπάτι σε οδηγεί στη Μονή Τίμιου Προδρόμου, ένα ανδρικό μοναστήρι του 12ου αιώνα, χτισμένο κυριολεκτικά ένα βήμα από το γκρεμό. Ανάμεσα στα κούφια βράχια στέκεται ακόμα εκεί κάνοντας τον καθένα να ανατριχιάζει στη θέα του. Οι πηγές υποστηρίζουν πως αποτέλεσε ορμητήριο των ανδρών του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ενώ μία ιστορία προδοσίας αμαυρώνει τη φήμη του.
Η γραφική Στεμνίτσα
Είναι δύσκολο να ξεφύγεις από την ομορφιά του Λούσιου, ακόμα και τα φωτογραφικά κλικς δεν μπορούν να την αποτυπώσουν όπως πρέπει. Η Στεμνίτσα όμως δε μπορεί άλλο να μας περιμένει. Σε απόσταση 1 χλμ βρίσκεται το πιο όμορφο και γραφικό χωριό της Ορεινής Αρκαδίας. Η Στεμνίτσα στέκεται επιβλητικά και μας προκαλεί για πολλές βόλτες στα γραφικά καλντερίμια της.
Αμφιθεατρικά κτισμένη αποπνέει αέρα μυστηρίου, που σε αιχμαλωτίζει μια για πάντα. Τα πέτρινα αρχοντικά της, οι στενοί δρόμοι με τα κιτρινισμένα δέντρα και η μυρωδιά του ξύλου σε εισάγουν απευθείας στο χειμώνα. Οι περίπατοι στους δρόμους της Στεμνίτσας είναι επιβεβλημένοι: οι βυζαντινές εκκλησίες, τα μικρά καταστήματα με τοπικά προϊόντα, τα «στοιχειωμένα» σπίτια και τα σπάνια δέντρα δεν μπορούν να σε αφήσουν ασυγκίνητο. Αν παρόλα αυτά δεν πείστηκες για την ομορφιά της, μια βόλτα –όχι τόσο κουραστική όσο θα σου πουν-προς το λόφο των Ηρώων, θα σε πείσει πως η Στεμνίτσα είναι το κόσμημα της Αρκαδίας.
Δέκα λεπτά περπάτημα από την πλατεία Ηρώων και μία απότομη ανηφόρα σε οδηγούν στο μνημείο των πεσόντων του πολέμου. Η θέα της Στεμνίτσας και των γύρω περιοχών σε αφήνει άφωνο. Μπορείς να αντικρίσεις τα μικρά αρχοντικά της περιοχής, τα φαράγγια, ενώ η φύση βάζει τα χειμερινά της και σου αποκαλύπτει τα πιο εντυπωσιακά της χρώματα. Η δύση του ηλίου μας πετυχαίνει στο λόφο των Ηρώων χαρίζοντας μας ένα εκπληκτικό ηλιοβασίλεμα.
Αρχίζει να νυχτώνει και η κωμόπολη αποκτά μια απόκοσμη ομορφιά. Κατεβαίνοντας από τον λόφο, συναντούμε στην πλατεία Α’ Πελοποννησιακής Γερουσίας με το χαρακτηριστικό ρολόι. Ήρθε η ώρα για επιστροφή. Πριν αποχαιρετήσουμε τη Στεμνίτσα, παίρνουμε τον επαρχιακό δρόμο και επισκεπτόμαστε το χωριό Ελληνικό. Μια γραφική, πέτρινη πλατεία με καταπράσινα δέντρα και πολλά σοκάκια μας βάζουν στο κλίμα. Η Ορεινή Αρκαδία κρύβει πολλά «διαμάντια», που αξίζει να επισκεφτείς.
Η εξερεύνηση συνεχίζεται… Διάβασε περισσότερα ΕΔΩ
*Ευχαριστούμε το Koustenis Village Hotel Resort για την φιλοξενία του.
